Με βάρκα και σωσίβιο

 Με βάρκα και σωσίβιο

• Πού βρίσκονται τα παιδιά; Γιατί είναι εκεί; Tι κάνουν;

• Τι συμβαίνει τώρα; Γιατί; Τι εποχή είναι; Τι ώρα μπορεί να είναι;

• Τι βλέπουν τα παιδιά από το παράθυρο;

• Τα βατράχια κινδυνεύουν από τη βροχή;

• Το κουτάβι κινδυνεύει;

• Τι πιστεύετε ότι θα κάνουν τα παιδιά; Πώς θα το μάθουμε;

               

               

Συμπλήρωσε τα Ω ω που λείπουν. Βάλε τόνο όπου χρειάζεται.
Θα μάθεις τι τραγουδάει ο πράσινος βάτραχος στη βροχή.

                 

Προσέχω και μαθαίνω!

----------------------------

Ας διαβάσουμε το παραμυθάκι "Η περίφημη βροχή του Πιομπίνο" του Τζιάνι Ροντάρι από το βιβλίο του "Παραμύθια από το τηλέφωνο" (εκδ.μεταίχμιο)

Μια φορά στο Πιομπίνο έβρεξε ζαχαρωτά. Έπεφταν στη γη χοντρά σαν το χαλάζι, ήταν όμως πολύχρωμα: πράσινα, ροζ, μοβ μπλε. Ένα παιδάκι έβαλε στο στόμα του ένα πράσινο ζαχαρωτό , έτσι για δοκιμή, και διαπίστωσε ότι είχε γεύση μέντας. Ένα άλλο δοκίμασε ένα ροζ και έμοιαζε φράουλας.

-Είναι ζαχαρωτά! Είναι ζαχαρωτά!

Και όλοι έτρεχαν στους δρόμους και γέμιζαν τις τσέπες τους εκείνα τα ζαχαρωτά μπαλάκια. Όμως δεν προλάβαιναν να τα μαζέψουν, γιατί έπεφταν κυριολεκτικά βροχή.

Η βροχή κράτησε λίγο, αλλά άφησε τους δρόμους σκεπασμένους μ’ ένα χαλί από ευωδιαστά ζαχαρωτά, που έτριζαν κάτω από τα πόδια. Οι μαθητές, γυρνώντας απ’ το σχολείο, βρήκαν ακόμα αρκετά για να γεμίσουν τις σάκες τους. Οι γριούλες είχαν σκαρώσει πρόχειρους μπόγους με τα μαντίλια που φορούσαν στο κεφάλι τους.

Ήταν μια αξέχαστη μέρα.

Μέχρι και σήμερα πολλοί άνθρωποι περιμένουν να βρέξει ο ουρανός ζαχαρωτά, όμως το σύννεφο εκείνο δεν ξαναπέρασε ποτέ ούτε από το Πιομπίνο ούτε από το Τορίνο, κι ίσως να μην περάσει ποτέ πια από πουθενά.

Συζήτηση και θεατρικό παιχνίδι: Τι θα γινόταν αν έβρεχε τούρτες, πινέζες, γάτες και σκύλους κλπ.;